Bevrijdingsvuur ophalen in Eindhoven
23 september 2022 : TCN haalt Bevrijdingsvuur op
Ter gelegenheid van de 78e verjaardag van de Bevrijding van Nuenen is onze club wederom gevraagd om het bevrijdingsvuur in Eindhoven op te halen. En natuurlijk doen we graag mee aan aan deze traditionele rit.
Deze keer was het nog leuker omdat we op de heenweg een geweldige escorte kregen van 25 oude legervoertuigen.
Daarbij enkele motorrijders die voor een onbelemmerde doorgang zorgden door alle wegen af te zetten. En dat nog wel in de spits met alle drukte vandien.
Heel fijn, veilig en leuk. Zo voelen dus de echte profs zich als ze een koers rijden. Gelukkig lag ons tempo niet op prof-niveau en konden we in echte ouderwetse benzine- en dieseldampen achter de jeep naar Eindhoven.
Deze keer niet naar het Stadhuisplein waar normaal het Bevrijdingsvuur brandt, door de huidige gassituatie dit jaar geen fakkel daar, maar naar de Catherinakerk. Eigenlijk een veel leukere lokatie want meer belangstelling van winkelend publiek.
Ook onderweg staan veel mensen naar onze colonne te kijken.
In Nuenen waren we 1 uur te vroeg, de mis in de kerk moest nog beginnen. Geen probleem : Schafrath lag op loopafstand van de pauzeplaats en daar hebben we ons moed ingedronken voor de laatste 300 meter naar het Klooster waar het vuur overhandigd werd aan de burgermeester. Na afloop hebben we de hersteldrankjes ook maar bij ons stamcafe
annex clublokaal genomen.
Dank aan de 13 leden die aanwezig waren bij dit mooie en zinvolle evenement.
Maarten
Lange tocht Groep 26 naar FDDB
Op 28 augustus was het zo ver.
De lang verwachtte tocht van groep 26 ging door.
In 2020 was deze tocht al gepland, maar door Corona werd dit uitgesteld.
Zondagmorgen om 08:00 werd er verzameld bij het Klooster.
Met 11 personen gingen we fietsen door de Bomen. Vanuit Nuenen een tocht van 125 kilometer.
Neel en Anton gingen echter ook mee met de bedoeling om ergens onderweg om te draaien. We vertrokken in Nuenen richting Hulst, daar kon Rinus nog aansluiten.
Na een mooie tocht met veel bosrijke wegen en paden kwamen we rond 10:15 aan bij Fietsen door de Bomen in de Belgische gemeente Eksel.
Het fietspad hier is een grote cirkel die op bijna 1000 palen gezet is en die 10 meter de lucht in gaat. De totale lengte van het fietspad is 700 meter. Van Cees van Keulen hoorde ik dat al dit ijzerwerk is geleverd door Smulders uit Gerwen.
Na deze een paar keer gefietst te hebben was het tijd voor koffie. Een goede plek hiervoor vonden we bij camping De Lage Kempen, een paar kilometer verderop. Nadat iedereen was voorzien van koffie ging het al snel weer verder.
Deze regio in België heet Bosland en dat bleek ook wel door de vele mooie wegen die we reden om naar de 2e stop te rijden in Sint Huibrechts Lille.
Hier bleek Cafe de Klok echter gesloten. Doorrijden dus, naar Hamont.
Daar was nog niets te beleven, cafe’s gingen om 14:00 pas open.
Dan maar een pauze in Soerendonk, dat was nog ongeveer 10 kilometer.
Hier vonden we een mooie plek bij de Bout. Met de teller bijna op 100 kilometer werd het tijd voor de 2e pauze. Degenen die wilden konden hier ook een hapje eten, en dat ging er bij de meesten wel in.
Na een heerlijke lunch kwam het laatste stuk. Na nog ongeveer 25 kilometer kwamen we aan in Nuenen en stond de teller op 125 kilometer, en de klok op half drie.
Omdat de tocht zoveel mooie wegen bevat is deze onlangs ook toegevoegd aan de GPS routes die op onze website te vinden zijn.
Hier is een kaart te zien van de gereden tocht.
Klik hier om de foto's te zien.
Hans, Gerard, Wim, Willemijn, Astrid, Monique, Rinus, Wim, Harrie, Tiny bedankt. Het was een mooie dag.
Huub Strijbos
Zeeland tocht 2022
Het was voor de deelnemers zeer de moeite waard om op 8 juli te verzamelen bij de Clemens kerk om de fietstocht naar Zeeland te ondernemen. De bagage en proviand was een dag van tevoren al verzameld zodat deze door Mario, die zich had opgeofferd om te chauffeuren met de auto kon worden meegenomen. Coen had voor dit weekeind wederom zijn bus beschikbaar gesteld waarvoor dank. Zonder bus wordt een dergelijke onderneming een stuk moeilijker en kostbaarder.
De heenreis verliep soepel en bijna zonder tegenslagen, Vincent vond het zo nodig om een dubbele flikflak te maken met de fiets omdat een niet oplettende voetganger zonder te kijken overstak. Gelukkig viel de schade zowel bij Vincent als de fiets mee zodat hij de reis kon vervolgen. Er waren twee groepen gecreëerd zodat er een goede verdeling was qua sterkte van de diversen renners.
We waren al vlug op onze lunchlocatie waar Frank al had gereserveerd zodat alles was geregeld voor de lunch.
Hierna werd de heenreis vervolgd en werd het vlakke parcours naarmate het bereiken van de kust geconfronteerd met een stevige wind. Gezien de fitheid van onze ploeg was ook dit geen enkel probleem en werd er met enige regelmaat kop over kop doorgereden.
Eenmaal aangekomen op ons onderkomen ‘’Flaauwershof ‘’ was iedereen direct enthousiast. Deze locatie lag schitterend omgeven door een uitzonderlijke mooie natuur aan de dijk van de Oosterschelde. Dit had echter ook zijn nadelen want we moesten echter 5 kilometer lopen om in het centrum van Zierikzee een hapje te gaan eten onder het genot van een alcoholische versnapering. Uitzonderingen daargelaten want volgens diversen deelnemers is fietsen en lopen geen goede combinatie en gingen zij dus met de bus.
Gelukkig had onze chef-kok coureur John goed zijn huiswerk gemaakt en had alles na behoren ingekocht zodat we niets te kort kwamen. Dagelijks werd er een goed ontbijt verzorgd en in de eerste avond een geweldige maaltijd geserveerd waar menig chef-kok jaloers op zou zijn. De tweede dag was een geweldige BBQ geregeld met een grote diversiteit aan vlees, vis en salades. Wat we de derde dag hebben gegeten volgt later in dit verslag.
De verdeling van de slaapkamers was al vlug geregeld en uit voorafgaande uitjes wist iedereen dat ze niet bij Kees op de kamer wilde liggen. Mijn god wat kan die snurken, dat zijn geen stille nachten kan ik jullie verzekeren vandaar dat Kees de privileges had om hele kamer met zich zelf te delen.
Er waren voor dit weekeind door Frank en Robbert wederom geweldige routes uitgezet met een geweldige omgeving afwisselend van bosrijke landschappen en vergezichten over zee die we niet snel zullen vergeten. Er werd met enige regelmaat gestopt voor koffie met gebak en niet te vergeten de overheerlijke kibbeling.
Tijdens de avonduren na het eten werd onder het genot van een bierke en een wijntje de dag geëvalueerd en werd er smakelijk gelachen om diversen moppen en anekdotes. Binnen onze gelederen hadden we met Vincent ook nog een geweldige quizmaster voorhanden die een hele leuke pub-quiz had georganiseerd.
Het laatste avondmaal werd genuttigd in een Portugees restaurant in Zierikzee, tja ge moet er maar opkomen he,’’Portugees in Zierikzee’’ We gingen dus te voet naar Zierikzee (phoe phoe 5 km) waar het restaurant was gereserveerd om een Portugese maaltijd te nuttigen . Over de kwaliteit van dit menu had menigeen zijn oordeel maar wat wil je als je de voorafgaande dagen bent verwent door onze eigen chef-kok.
Mede hierdoor is er unaniem besloten dat John de volgende keer drie avonden zijn kunsten vertoond.
Na een goede nachtrust en een goed verzorgd ontbijt werd de terugreis naar Nuenen ingezet met de wind in de rug.
Eenmaal aangekomen in Nuenen is dit fietsweekeind gezamenlijk afgesloten op het terras van de Stam in Gerwen en zijn er nog diversen verhalen de revue gepasseerd.
Hierbij wil ik iedereen bedanken voor de deelname van dit gezellige en sportieve weekeind.
Complimenten naar de organisatie en verzorging.
Met sportieve groeten,
Matje van Bragt
Lentetocht 3 april 2022
Door Huub Strijbos
Zondagmorgen 9 uur. Er wordt verzameld bij het Klooster voor de Lentetocht editie 2022. Meerdere malen hoor ik dat er getwijfeld was om thuis weg te gaan i.v.m. de temperatuur. Bij vertrek thuis stond de thermometer op 0,5 graden.
Toch zijn er ruim 50 deelnemers op komen dagen om de Lentetocht te gaan rijden.
We gingen het dit jaar wel anders doen, en dat begon al bij de start. Werd er voorheen in een lang lint met alle deelnemers door de regio gefietst, dit keer had elke groep zijn eigen route en eigen snelheid. Voorwaarde was wel om rond 12:00 uur terug te zijn.
Eerst moesten er echter 3 rondjes rond het Park gefietst worden, want de pers was ook aanwezig. Door LON werd er gefilmd, en onze huisfotograaf Cees van Keulen maakte de nodige plaatjes in en rond het Park. De ATB-ers hadden het geduld verloren en besloten de rondjes rond het Park over te slaan.
Ze gingen meteen het bos in. Jammer.
Met groep 26 reden we een tocht die eerst richting Zijtaart ging en dan door richting Liempde. Met een noordwesten wind was dit de richting om het laatste stuk geduwd te worden door de wind in de rug.
Meestal hebben we onderweg even een koffiestop, nu was er onderweg een kleine stop in het buitengebied van Schijndel om even een banaan te eten en wat te drinken.
Daarna weer verder en na 60 kilometer gereden te hebben kwamen we tegen 12 uur aan bij Schafrath. Het weer was wel stukken beter geworden, heerlijk fietsen met een zonnetje als verwarming.
Omdat ook het uitgestelde 25-jarige bestaan van onze Toerclub nog gevierd moest worden, deden we dit na de tocht.
Iedereen werd ontvangen bij Schafrath met consumptiebonnen en een heerlijke kop soep.
John en Simone hadden dit zoals altijd weer goed verzorgd, alleen nu wel voor de laatste keer omdat ze stoppen op 1 mei.
Bij Schafrath was het gezellig nakletsen onder het genot van een hapje en een drankje.
De film die door de LON (lokale Omroep Nuenen) is gemaakt is te zien op Youtube via deze link.
Diekirch - Valkenswaard 2019
Diekirch-Valkenswaard 2019
Na wat wikken wegen (al in het verre voorjaar) kwam dan toch het besluit om weer mee te doen aan D-V.
Maarten nam direct de organisatie op zich om een goede plek (overnachting) uit te zoeken. Dat was deels gelukt omdat er dan wel meer kilometers bijkwamen. Maar dat namen we voor lief!
Vertrekplaats werd dus Vianden. Wel een heel skon plaetske met een kabbelend rivierke vur de deur.
Op de donderdag waren er al enkele “gekken” die extra moesten trainen. Maarten, Theo, Marc en Jo maakten een mooie rit via de iets minder steile weggetjes.
Vrijdag vertrokken wij* op tijd met de bus van Coen. *Frank Dick Rene Kees en Peter(chauffeur).
We konden ons dus redelijk snel vervoegen bij de groep om ca half 4. Natuurlijk onder het genot van wa bierkes. Zowel Weissenbier alcoholfrei als ’t gewone Bitburger.
Diner was qua prijs-kwaliteit echt goed met extra frieten. Na Peter’s verhalen tijdens de “romantische” wandeling konden we allen op tijd te bed, want de wekker stond om half 6.
Wat rust voor de beentjes was een must! Wat een crisistijd toen Rene’s wekkertje ging. Vlug wat eten wegstouwen (ongelooflijk wat een eetlust zo vroeg … ?!?!- niet dus)
Want ja een hongerklop motten we veurblijve. Hup – umziehen en naar beneden (het dure vehicle al dragend).
In het donker richting start bijna 12 km – wie verzint zoiets….?
Daar was het inmiddels licht en het plein verrekes vol. Scannen – startschot, en vooruit met de geit!
Tempo wordt er al snel ingezet. Heuvels? Waar… Het lijkt wel vlak. Wat summiere afspraken gemaakt omtrent de samenstelling groepen etc.
Wij proberen te genieten van de prachtige omgeving – blijft elke keer een ooohhh momentje!
Af en toe is er wat schifting in de groep, maar al met al blijft het redelijk bij elkaar. Jo en Kees zitten iets achter ons in een eigen tempo.
Klimmetjes volgen elkaar vlot op. Afdaling met een keer 72 op de teller – poeh wel blijven opletten.
1e pauzeplaats “de Schwarze Mann” – vroeg al aan Rene of hij “hem” al gezien had in the bushe Eerder een Tote Mann ….
Na snel wat proviand bij gestoken te hebben weer op de pedalen. Man met de hamer is wel een bekende – nou die kreeg ik in de buurt van Schleiden. Gelukkig herstelde ik snel en kon ik de achtervolging inzetten.
Na een half uurtje zag ik ze in beklimming voor mij. Toch fijner als alleen te rijden. Zo werd het langzaam warmer en de temperatuur ging weer richting de 34.
Deze nieuwe route verraste me – zeer goede wegen en mooi traject. Complimenten aan de organisatie.
Bij de laatste pauze ging menigeen met de kop onder de kraan. Heerlijk daar knap je van op. Een stuk frisser naar Valkenswaard.
Voor de finish gingen we fietsend arm in arm over de meet. Een puike prestatie voor iedereen.
Het vocht vloeide rijkelijk op het gezellige terras op de mert. Proost en proficiat aan alle deelnemers van TCN.
- Coen bedankt voor beschikbaar stellen bus
- Peter bedankt als teammanager/chauffeur
- Maarten voor de perfecte organisatie
Ter notificatie deze tocht: Mijn 26e keer. 275 km in 9 uur en 30 min.
Andere veelrijders zijn Theo, Maarten en Marc. (aantal mij niet exact bekend)
Frank Creemers
Der Eifel ohne zweifel
Vrijdag 21 juni om 09.00 uur vertrokken 10 “gelukkige Elfjes” van TC Nuenen richting de Eifel. Omstreeks 12 uur arriveerden we in het plaatsje Lambertsberg. Het hotel is genaamd ‘Fuenfmaedelhaus’ . De naam doet meer vermoeden, maar….. er is nog maar eentje over de 5 vrouwen die dit verblijf oorspronkelijk runden. Overigens, een prima pleisterplaats.
Het werd aanbevolen door “Onze “motormuis” Theo. Hij komt hier al jaren en werd ook meteen herkend. Daarnaast zei Theo, gebaseerd op zijn ervaringen op de motorfiets, dat de beklimmingen in deze regio niet zwaarder zijn dan in de regio Lutzerath, waar we voorheen jaren kwamen. Daar komen we later in het verhaal even op terug.
Na aankomst hadden we direct een kort mooi ritje van ongeveer 60 km. Het weer was perfect en de klimmetjes waren niet mild, veelal 10 procent en vaak meer dan 1 km lang. Voor een van onze elfjes was dit teveel van het goede, zodat er de volgende dag nog 10 over waren.
Zaterdag vertrokken we rond 10 uur voor een rit van 100 km. De temperatuur liep gedurende de dag verder op. Voor de middagstop was bij onze “motorheld” Theo de derailleurkabel geknapt. Misschien had ie wel gezien dat het aantal hoogtemeters niet minder zou worden… Bij deze gebeurtenis in het plaatsje Habscheid, straat Hoellnische Straße, (zeer toevallig!) kwam een nette bewoner uit dit pittoresk dorpje ons te hulp. Gelukkig was ons Elfje dat vrijdag afhaakte nog niet naar huis vertrokken, zodat hij Theo kon ophalen en terug naar het hotel kon brengen. Bedankt!
De rit vervolgend hebben we eerst gepauzeerd in “Hotel zur Post”, nabij de Vennweg in de middle of nowhere. De inrichting in het café was zeer apart. In een hoek stond bijv. een parasol met zomerstoelen. Het was er stoffig en er hing een zware hondenlucht. Iedereen zag af van het bestellen van een stukje gebak bij de koffie…
Na de pauze werd de rit voortgezet. Het aantal hoogtemeters liep proportioneel verder op. Van te voren zei onze organisator, Schimanski, van de Kripo Eindhoven, dat hij goed de route had bestudeerd. Tja, het aantal kilometers was aardig correct, maar ja als je de Bundesstraße verlaat worden de klimmetjes zeer steil en lang. Dat kon je als leek nog zien.
Na afloop zaten we er goed doorheen.
Toch waren we tevreden bij terugkomst en zo Henri zei “na 2 biertjes zijn wel alles weer vergeten”. Het aantal voorspelde hoogtemeters was echter het dubbele van beloofd. Zag op mijn Strava bijna 2000 hoogtemeters staan.
Na een paar hersteldrankjes was weer iedereen fit. Ook de anekdotes van onze “Retro-man” Henri kwamen goed van pas. Zijn fietsverhalen uit het Vietnam tijdperk waren prachtig.
Zaterdagavond waren we opeens getuige van een traditioneel huwelijksfeest, met ‘boomstamzagen’ als onderdeel. Vervelend voor de muziekband, maar de feestgangers bevonden zich door het mooie weer vooral buiten de feestzaal.
De volgende ochtend bij het ontbijt zagen we opeens het bruidspaar in gezelschap van een kleine bambino wat bijdehandje Robert de uitspraak ontlokte dat het knap was dat zij dit in één nacht voor elkaar hadden gekregen.
Zondagochtend na ontbijt gingen we nog voor een ritje van 50 km, feitelijk was het een tochtje naar een plaatselijke bakker en terug. De temperatuur liep nu op richting de 30 graden. Met 900 hoogtemeters was het echter goed te doen. Om 3 uur vertrokken we weer richting Nuenen. Samenvattend was het een leuk weekend dat door Johan perfect was georganiseerd in samenspraak met de Eifelkenner Theo. Bedankt voor de fijne dagen en hopelijk volgend weer terug.
Jo Theunissen
van Goghloop 2019
Door Martien van den Biggelaar
Op 1 juni 2019 is door LONU weer de Van Goghloop georganiseerd. Het was weer tot in de puntjes geregeld. Het was behoorlijk warm dus werd er goed voor water gezorgd zoals in flesjes, sponsjes en konden de deelnemers onderweg van een douche gebruik maken.
Ook dit jaar kreeg ik weer het verzoek om een 6-tal TCN fietsers te vragen om bij de eerste loper van een groep (10 – 15 km en halve marathon) zowel bij de vrouwen als de mannen mee te fietsen.
Dat was weer snel geregeld.
Super dank Johan, John, Harrie, Henk, Huub en Tini.
Mocht je denken dat de halve marathon de meeste rondjes maakt, dat is niet zo.
Een van onze fietsers maakte er meer, want die fietste met de laatste loper nog een rondje!
Dit werd door Huub gedaan, die ook al met een flink tempo achter de eerste man van de halve marathon aan had gefietst. Deze Belg, Stef Simons uit Bree, deed dat in een tijd van 1:14:17.
10 Minuten later finishte nummer 2!
Doordat Huub de meeste rondes had gemaakt werd hij verrast door LONU en werd hem een medaille uitgereikt. Hier was hij uiteraard erg blij mee, maar het was uiteraard welverdiend.
Zelf was ik gevraagd om weer foto’s te maken tussen start en finish, waar ik volmondig ja op heb geantwoord. Om 17:00 uur begon de lopers-strijd door de scholieren van de Nuenense scholen.
Het is prachtig om dat te zien, vooral die strijd voorin. De kleinsten, groep 1 en 2, lopen 1 rondje om het park en 7 en 8 lopen 4 rondjes. De eerste 3 van alle groepen kan je zien op de site https://vangoghloop.loopgroepnuenen.nl/
Mooie momenten zijn o.a. de start en de finish natuurlijk. Soms komt men juichend over de eindstreep en valt men de eerste de beste om de nek van blijdschap, of vermoeidheid!!
Foto’s zijn te zien op de site https://vangoghloop.loopgroepnuenen.nl/foto-albums/
De laatste loper werd ± 21:15 uur onder begeleiding van Huub bij de finish afgeleverd.
Daarna konden we de consumptiebonnen gaan inwisselen voor iets wat de ergste dorst zou lessen.
Ja, ook voor de vrijwilligers werd door LONU goed gezorgd, dankjewel.
Volgend jaar, indien mogelijk, zijn we er weer zeker bij.
Door Huub Strijbos
Zoals al beschreven moest ik de eerste mannelijke loper van de halve marathon begeleiden.
Na de eerste kilometers lag hij al zover voor dat nummer twee niet meer in zicht was.
Ik dacht er een bij me te hebben die zich de eerste ronde in het zweet loopt en daarna niet meer te zien is, maar dat pakte anders uit. De eerste ronde kon hij lekker doorlopen en liep er niemand in de weg. De tweede ronde pakte anders uit. Het was door de lopers van de 5, 10 en de 15 kilometer zo druk dat ik veel werk had om ruimte te maken zodat Stef door kon lopen.
Na 1 uur en 14 minuten gingen we de eindstreep over. Wat een tijd. Dan loop je gemiddeld iets meer dan 17 kilometer per uur.
Even wat drinken en het bordje van de laatste loper op de fiets zetten.
Iedereen die na 20:15 uur de finish passeerde en eigenlijk nog een ronde moest lopen mocht niet meer door. Voor mij de taak om op die tijd te starten en de laatste loper te gaan zoeken.
Pas in het Broek zag ik in de verte iemand voor me lopen. Het was mv. Stoker uit Eindhoven.
We begonnen gezellig te kletsen. Bij het brugje in het Broek kwamen er 2 EHBO-ers meefietsen.
Op de Broekdijk kwam er een EHBO auto met 2 personen bij, die ons ook begeleidde.
Ik gaf al aan dat er nu toch niets meer kon gebeuren met haar nu er 4 EHBO-ers achter ons zaten.
Ze bleef mooi doorlopen tot de finish en was blij dat de finish gehaald was. En dan als laatste loper toch nog 6e worden op de halve marathon dames. Toch een mooie prestatie.
De warmte speelde zeker parten want aan dit plotselinge warme weer waren veel lopers hier toch nog niet gewend. Dit weer zorgde er wel voor dat de terrasjes in het centrum vol zaten.
Klik hier voor de fotoreportage
Lange rit naar Kevelaer
Konden de 5 lange ritten van de afgelopen winter (2018-2019) een groot succes worden genoemd. Met de lange zomerritten wil het dit jaar niet echt vlotten en wel om diverse redenen. De eerste lange rit was al op 19 maart gepland. De meesten hadden nog amper op de racefiets gezeten vanwege het regenachtige weer begin maart. Een enkeling trok zelfs openlijk in twijfel of zo’n lange rit al meteen in maart gepland had moeten worden.
Toch zijn we op 19 maart met een behoorlijk aantal leden aan een tocht van 105 kilometer begonnen met een pauze in Oisterwijk. Voor een enkeling was het achteraf toch een hele beproeving.
De tweede rit die voor 16 april gepland stond viel om het een keer diplomatiek uit te drukken “in het water” terwijl er toch geen spat regen te bekennen was.
De derde rit werd verreden op 21 mei en zou volgens traditie naar Kevelaer gaan. Om 9.00 uur s ’morgens was het 11 of misschien 12 graden en daar zou tegen de middag zeker nog een graad bijkomen. Dat waren waarschijnlijk weersomstandigheden die menigeen thuis hield. Toch waren er in eerste instantie 6 bikkels (m/v; v=Kitty) die aan de start verschenen, sommigen zelfs met korte broek. Ook Tsjeard vervoegde zich nog bij het gezelschap maar was volgens zijn zeggen niet op een lange rit gerekend hebben en zou daarom onderweg wel een keer omdraaien. Theo had op mijn verzoek een beperkte route uitgezet van 130 kilometer. De gedachte daarachter was om de tocht voor een wat ruimer gezelschap bereikbaar te maken. Hij heeft zich keurig aan de afstand gehouden. Heen weer zoals vorig jaar over het pontje bij Broekhuizen en terug weer over het pontje van Vierlingsbeek.
Richting Kevelaer hadden we wind mee. Dat was een geweldige meevaller. Ook voor het tempo: we reden steeds net boven de 30. Wel hadden we afgesproken om in Kevelaer een extra kaarsje aan te steken om de wind te laten draaien voor de terugreis. Maria heeft ons slechts dele geholpen met af en toe wat wind van de zijkant. De heenreis verliep zo voorspoedig dat Tsjeard, met Kitty aan zijn zijde, gewoon tot aan Kevelaer op kop bleef rijden en even later samen met ons in een café/Konditorei in Kevaeler zat, binnen wel te verstaan. Hij heeft dat gecompenseerd door twee stukken taart te bestellen met een dot slagroom. Ook waren er liefhebbers voor Heringsalat mit Bratkartoffeln. Maarten wilde daar mayo bij ! Voor de meesten was het Kaffee oder Chocolade mit Kuchen.
Daarna werden de gebruikelijke kaarsjes aangestoken. Iedereen deed mee. Waarschijnlijk met de gedachte dat als je dat niet deed je kans zou lopen om terug met lek te komen zitten. Ja, ook Tsjeard. Voor wat bijgeloof hoef je niet per definitie een katholiek te zijn.
Terug zoals al gedacht flink wat wind tegen waardoor de teller niet boven de 28 meer uitkwam en Neel later toegaf er in Aarle-Rixtel toch wel behoorlijk doorheen kwam te zitten. Maar we hebben hem amper gehoord tijdens de terugtocht of we moeten het gewoon niet gehoord hebben door de straffe wind. Maarten had de meeste energie gestapeld met de haringsalade, de aardappelen en de mayo. Die werd uitgenodigd om maar flink wat kopwerk te doen. Tegen 16.00 uur waren we allemaal weer thuis. Moe maar voldaan en sommigen verlicht.
Hopelijk is er een volgende lange tocht wat meer animo. Noteer vast in je agenda: dinsdag 18 juni 9.00 uur bij de kiosk.
Hans.
Benidorm 2019
Benidorm 2019
Op dinsdag 19 maart hebben we voor de Spanje reizigers van TC Nuenen een info-avond georganiseerd in café De Stam in Gerwen. Er was sprake van een prima opkomst en een goede sfeer. Gerard Vrijhoeven had wederom een professionele presentatie samengesteld, waarvoor bij deze nogmaals hartelijk dank. De meeste aanwezigen gaven te kennen wel aan een weekje zon toe te zijn. Ook wel begrijpelijk na een aantal saaie wintermaanden en een wat nat uitgevallen begin van maart.
Ook te gast 5 leden van TC Woensel die zich hadden aangemeld om mee te gaan na een oproep aan het bestuur van een aantal fietstoerverenigingen in de regio. Van deze vijf was er uiteindelijk maar een, te weten Adrie van den Dungen, die zijn fiets zou meenemen. En die uiteraard ook meegefietst heeft naast de vele foto’s die hij voor, tijdens en het rijden heeft geschoten. Nog nooit zijn er zoveel foto’s gemaakt om massaal bijeen gebracht te worden op de “Benidorm bastards” app die meteen al werd geïntroduceerd door Gerard. Huub heeft inmiddels op de website een uitgebreide fotoreportage van onze reis geplaatst. Drie dames van TC Woensel die in eerste instantie hun E-MTB zouden meenemen zagen daar uiteindelijk maar van af. Marleen, Gerrie en Leni hebben zich echter prima vermaakt in Benidorm met wandelen, winkelen en terrasjes pakken.
Op vrijdag 5 april was het dan zover. Om 10.30 uur verzamelen op het parkeerterrein van R.K.S.V. op de Pastoorsmast in Nuenen om te wachten op het busje van de Solmar met aanhanger. Onder toezicht en aanwijzingen van Harry van Dommelen werd de aanhanger vakkundig beladen met de fietsen. Na het inpakken van de koffers en ander reisgerei werd met een eigen gezelschap van in totaal 31 mensen het eerste stuk van de reis ondernomen naar Maarheeze. In Maarheeze werd weer een commerciële truc van Solmar uit de hoge hoed getoverd waardoor we wat verschuivingen moesten doorvoeren in de van te voren geplande bus bezetting. Het busje van de Solmar bleek een gloednieuwe bus te zijn die amper 800 kilometer op de teller had staan met een volgens de chauffeurs een vernieuwd entertainment-infosysteem. Dat werkte helaas niet waardoor we ons zelf hebben moeten vermaken en soms vermaakt werden door het Vlaamse commentaar van onze Belgische Fred. Ook de stoel die voor Hans Leuverman was gereserveerd was nog niet omgetoverd als first class stoel. De stang was te hoog waardoor hij niet in de achteruitstand kon. Daarna volgde een zit van ruim 25 uur (peanuts volgens sommigen) waarbij we veelvuldig, snel en vakkundig werden bediend door Marco die ons van drankjes en hapjes heeft verzorgd. Uiteindelijk kwamen we ruim na 25 uur behouden aan bij ons hotel. Gran Bali deze keer, helemaal aan het uiterste gedeelte van het Poniente strand, vlak bij de Cala de Finistrat. Het inchecken verliep uiterst snel en soepel, gelukkig maar omdat we enige vertraging hadden opgelopen, waardoor we op zaterdag toch onze eerste rit konden rijden om 15.30 uur. Het terugvinden van ons hotel was geen enkel probleem. Na de Diamant was ons hotel het hoogste gebouw van Benidorm. Met 42 verdiepingen niet te missen en vanaf heel ver al prima te zien als thuishaven.
Over het weer in Benidorm heb ik dit jaar niemand horen klagen. Zeker ook geen vergelijkingen horen maken met het weer in Nederland. In Nederland was en bleef het koud, op de Paasdagen na dan. Maar ook daarna is lange broek weer door menigeen aangetrokken tot zeker half mei.
Over de wind heb ik wel de nodige opmerkingen gehoord. De mooiste was die van Harry van Dommelen. Die reed volgens hem op het wasbordje van Tarbena naar Castel de Castells “even hard naar beneden als naar boven”. De wind was de tweede dag van de fietsweek voor Hans Manders ook al meteen een spelbreker. Hij probeerde de wind te trotseren op zijn zwaarste verzet maar moest even extra pauzeren. Naar ik later heb vernomen heeft hij revanche op zichzelf genomen door in een andere groep de uitdaging aan te gaan met Jo. Van Jo verwacht ik toch dat als hij volgend jaar weer mee wil gaan dat hij minstens een aantal trainingsweekenden voltooid in Zuid-Limburg. Foerageren is geen probleem voor Jo maar die trainingskilometers zijn toch wel een aandachtspunt.
Helaas veel wind, dat moet gezegd, vooral de eerste dagen van de week. Net als vorig jaar stond de wind verkeerd (Atlantisch kust) Maar wel zonnig weer met ruim 20 graden en dat telt: geen regen en dus prima fietsweer. Op zaterdag hebben we wel een spat regen meegekregen maar we wisten aan een bui te ontkomen door Theo een keer van zijn geloof te laten vallen: hij week op ons verzoek af van zijn gps waardoor we niet met een nat pak kwamen te zitten.
Diezelfde Theo heeft zijn uiterste best gedaan om voor dit jaar een aantal ritten aan te passen wat betreft intensiteit en lengte. Volgens de eerste uitkomsten van een gehouden enquête is hij daar met verve in geslaagd. De meeste respondenten gaven aan de ritten wat betreft lengte en uitdaging prima geslaagd te vinden. Gemiddeld is deze week zo’n 500 kilometer per persoon verreden. De meesten hebben ook zo’n 7.000 tot 9.000 hoogtemeters achter de kiezen gehad op deze gemiddelde afstand.
Over het hotel waren geen noemenswaardige opmerkingen: de kamers waren comfortabel ruim, het eten niet beter maar ook zeker niet slechter dan bijvoorbeeld Poseidon. Persoonlijk vond ik het wel erg massaal. Vele en grote ruimtes waardoor je af en toe het gevoel kreeg een beetje verloren te lopen.
Traditiegetrouw organiseren we begin november een reünie. Dat doen we dit jaar dus weer en het goede nieuws is dat er nog een bescheiden budget is om jullie dan nog een paar drankjes te kunnen aanbieden. Samen met Gerard wil ik kijken of we dat zoals ook bij de eerder gehouden informatieavond op een dinsdagavond kunnen doen i.p.v. op maandag. Nadere mededelingen volgen daarover nog. Op deze informatieavond hopen we jullie al de plannen te kunnen mededelen over de Spanje reis 2020.
Iedereen hartelijk bedankt voor de fijne fietsweek en tot begin november in De Stam in Gerwen.
Klik hier voor de fotoreportage
Namens het organisatiecomité Spanje reizen 2019,
Gerard en Hans.
Limburg weekend 7-8-9 september 2018
door Huub Strijbos
Vrijdagmorgen 8 uur, het regent pijpenstelen.
Lekker weer voor een weekend Limburg!
Gelukkig geeft de buienradar goed nieuws, we vertrekken om 10:00 uur en dan moet het droog zijn.
En inderdaad, om 10:00 uur wordt er verzameld bij de kerk en is het droog.
Liselotte is er met de bus en alle tassen worden in de bus geladen.
Om ongeveer 10:15 uur fietsen we vanuit Nuenen naar het zuiden, op naar Eijsden. Het regent dan niet meer maar alle wegen en paden zijn nog kletsnat, dus wij ook. In Leende de eerste lekke band, hierna nog een in Soerendonk maar daarna zijn alle banden hard gebleven.
We rijden richting Budel en gaan hier de Belgische grens over naar Hamont. We zullen in België blijven tot we bij Eijsden komen. Het weer wordt steeds mooier en de wegen drogen op. Prima weer dus en na 60 Km komen we aan bij Cafe Trammelant in Opoeteren voor de lunch.
Deze plek ziet er bekend uit, 2 jaar terug zijn we hier ook gestopt, en de lunch was weer net zo lekker. Verder gaat de tocht weer richting zuid. We rijden over de prachtige Mechelse Heide die mooi in bloei staat. Na Lanaken volgen we het Albertkanaal dat met een bocht om Maastricht heen gaat en komen aan in Ternaaien. Nu met het pontje de Maas over en we zijn in Eijsden. Maar net als vorig jaar is het pontje alweer of nog steeds om technische reden buiten dienst. Verder naar Visé dus, daar de brug over en dan een stuk terug fietsen aan de overkant. Maar met het mooie weer was dit niet zo erg. Om 16:15 kwamen we aan bij Hotel Le Bonheur en konden we gaan genieten van een lekker koud pilsje. Het was prima weer om het terras te gebruiken.
Na een verfrissende douche was de tafel in het hotel gedekt en werd er chinees gehaald aan de overkant van de straat. Hierna kwam er geen petje op, petje af maar moesten we dit keer de prijzen raden van allerlei artikelen, en dat ging van sokken bij de Action tot een nieuwe auto.
Hierna nog even naar de bar en op tijd naar bed. Maarten en Peter moesten echter de deur nog uit, zij hadden zich op het laatst nog aangemeld en toen was er in het hotel geen kamer meer vrij. Maar het alternatief bij een adres van Vrienden op de Fiets was prima, en niet ver van het hotel.
Op zaterdag eerst ontbijt om half negen en hierna een tocht naar de Ardennen. Er zijn 2 routes beschikbaar, een naar de Baraque Michel en een naar Barrage de la Gileppe.
Hier kunnen aardig wat hoogtemeters gemaakt worden en bij terugkomst in Eijsden staan er 79 of 97 Km op de teller. Na een frisse douche en even kijken naar de Vuelta gaan we om 19:00 uur eten in restaurant La Meuse. Voordat we hier buiten waren liep het al richting tien uur, en na een drankje in de bar na terugkomst in het hotel ging iedereen op tijd naar bed.
Ook op zondagmorgen om half negen weer ontbijt. Daarna de spullen inpakken, de tassen in de bus en de bandjes op druk brengen. Nog even een groepsfoto en de terugreis naar Nuenen kan beginnen rond half tien. Het weer is prima om te fietsen, wind schuin in de rug en niet te warm.
Rond half een komen we aan in Stramproy en pauzeren we even. Een broodje stond echter niet op het menu, dus maar koffie (of iets anders) met vlaai. Dan de laatste etappe en nog voor half drie zijn we bij Schafrath. Hier moet natuurlijk nog even geëvalueerd worden.
Bedankt Johan en Liselotte voor de perfecte organisatie en Han voor de mooie routes.
Klik hier voor de fotoreportage
Fietstocht voor Gambia 2018
Op zaterdag 25 augustus is de door onze leden, Hans Manders, Peter Linders en John Olsthoorn van Team 1-1-2 en "Nuenen dwers noar Banjul" gezamenlijk georganiseerde sponsorfietstocht tbv Gambia verreden. In totaal werden er voor deze voor TC Nuenen-leden bedoelde sponsortocht 20 deelnemers ingeschreven. Het deelnemersveld zou mogelijk groter geweest zijn als het verwachte weer beter geweest was. Uiteindelijk hebben we de tocht gelukkig onder droge condities kunnen uitrijden. Er waren 2 mooie routes gepland van ca 50 en 70 km zodat iedereen op zijn/haar niveau kon genieten van de route door het groene woud. Voor de 2 verschillende groepen waren er aangepaste snelheden van 24 en 28 km/uur. De routes leidde ons vanaf de start om 10:00 in Nuenen via Best, Liempde naar Olland, Sint-Oedenrode naar Son en Breugel, Gerwen en vandaar weer terug naar Cafe Schafrath in Nuenen. Halverwege kon op adem worden gekomen met een kop koffie/thee en versnapering in Cafe "t Groene Woud in Liempde die zijn deuren liefdevol voor ons had geopend.
De tocht was goed verlopen onder goede weersomstandigheden ondanks dat een deelneemster 2 lekke banden had opgelopen onderweg. Met vereende krachten was dit euvel echter snel verholpen zodat iedereen gezamenlijk om ca 13:00 opgewacht werd met echte originele Gambiaanse muziek op het terras van cafe Schafrath in Nuenen. Onder het genot van deze muziek werd nog nagepraat en gedronken over de goede doelen van deze tocht. Team 1-1-2 en "Nuenen dwers noar Banjul" willen iedereen hartelijk bedanken voor hun deelname en de gulle giften. Misschien ten overvloede is te vermelden dat Iedere bijdrage hiervoor 100% ten goede komt aan de projecten Woonvoorziening Kololi en Ziekenhuis Farafenni in Gambia.
We willen alle deelnemers en het TC Nuenen bestuur hartelijk bedanken voor hun gulle bijdragen en participatie om deze tocht zo succesvol te laten verlopen. BEDANKT!
U kunt op onze webpagina inschrijven om onze vorderingen te volgen op:
www.nuenen-gambia.reislogger.nl en alle actuele informatie te verkrijgen.
Team 1-1-2 en "Nuenen dwers noar Banjul"
Zeelandtocht 2018
Zeelandtocht Toerclub Nuenen 6 t/m 8 juli 2018.
Vrijdag 6 juli
Terwijl onze zuiderburen zich opmaakten voor een zinderende voetbalwedstrijd tegen Brazilië daverde het TCN Zeeland peloton door de straten van België.
Iconische plaatsen zoals Retie, Kasterlee, Grobbendonk, Lier, Lint en Kontich werden doorsneden.
De Belgische driekleur was alom vertegenwoordigd in ons buurland en de steun voor de rode duivels was overweldigend. Belgen begonnen spontaan met ons over de komende ‘match van de eeuw’ te praten en vroegen om onze steun. Als gevolg raakten wij vanzelf in WK-sferen!
Ondertussen werden er vele kilometers afgelegd. Het landschap varieerde continu waardoor de tocht zich tot een echte belevenis ontwikkelde. Het wegdek wisselde driftig mee met de omgeving van matig tot zeer gevaarlijk. Het was zoals iemand terecht opmerkte: “In Nederland houden ze de wegen in de gaten en in België houden ze de gaten in de wegen!”
Om de Schelde over te steken maakten wij gebruik van een fietspont. Aan de overzijde wachtte ons een heerlijk lunch op een geweldige locatie genaamd “Den Duiventoren”.
Het peloton zette koers richting Zeeuws Vlaanderen.
Op Hollandse bodem ging het mis.
Het fietspad stopte en de enige wat restte was een drukke provinciale weg.
Het duurde dan ook niet lang of de verkeerspolitie kwam vragen wat wij in godsnaam aan het doen waren. Tja, dat wisten wij eigenlijk ook niet. Robert en Koen, twee topdiplomaten in spe, redde de situatie en met wat tips van de politie kon de reis worden voortgezet.
Met nog een uitdaging te gaan (pont Breskens - Vlissingen) naderden wij, na 227 kilometer, Domburg. In het schitterend gerestaureerde kasteeltje kwamen wij net op tijd aan om aan te schuiven voor het diner, om vervolgens te genieten van een fascinerende wedstrijd van de Belgen tegen Brazilië.
Een TCN-er staat er al om bekend weinig aanleiding nodig te hebben om een feestje te bouwen maar de overwinning van België kon gerust als een katalysator gezien worden. Het bleef nog lang onrustig op onze locatie in Domburg.
Klik hier voor de fotoreportage.
Zaterdag 7 juli
Vandaag was iedereen in gelegenheid om de dag naar eigen goeddunken in te vullen.
Er werd gewandeld, geluierd, gezwommen en uiteraard gefietst.
De groep 100 km reed over een winstille Zeelandbrug om zo nog wat extra kilometers aan de tellers toe te voegen. De weersomstandigheden waren perfect en het was echt genieten in het Zeeuwse landschap. Tijdens de lunch werd er een zomerscholletje besteld. Een visje met doorsnede van ongeveer 50 cm (!) de man werd geserveerd. Dit was even schrikken en slikken. Een normaal gezin van vier personen zou hier ruim voldoende aan hebben gehad tijdens het avondeten. De kingsize vis bleek achteraf echter geen probleem voor onze uitgehongerde fietsleeuwen.
De avondwandeling over het Zeeuwse strand was heerlijk en de vakantiesfeer in Domburg-city voelde goed. Het werd een kalme en ongedwongen avond. Leuke en interessante diepgaande gesprekken werden gevoerd met hier en daar wat filosofische accenten.
Zondag 8 juli
Op vrijdag werd er nog met het collectief gefietst maar om praktische redenen koos men vandaag ervoor om in twee groepen terug naar Nuenen te fietsen.
Robert voerde de elitegroep aan terwijl Frank de rappere mannen leidde.
De routeplanner “Frank” had weer een fantastische route bedacht. In een bijna rechte lijn werd Nederland van links naar rechts doorkruist. De ervaren fietser weet natuurlijk allang hoe mooi Nederland is maar dat er zoveel verschillende ondergronden zijn om op te fietsen was ook voor hen een verrassing. Het wegdek wisselde namelijk van asfalt naar grind, naar zand, terug naar asfalt, naar stenen, naar gravel, naar kasseien en tenslotte zelfs nog naar gras. Niks was te gek.
Behalve natuurlijk toen Kees in een heftige hoestbui terecht kwam met als komisch gevolg een kunstgebit op het wegdek. Maar hoe laat je een op drift geslagen peloton stoppen?
“LEK”!!!!!! roepen met een ‘mond vol tanden’... ik bedoel: ‘zonder tanden’, valt uiteraard niet mee!
Na enige speurwerk vonden we het gebit. Even afspoelen in de sloot en hup weer door.
Lachend en dollend werd de tocht voortgezet, totdat Kees het wiel van zijn voorganger aantikte.
Hij verloor balans en smakte op de grond. Kees rolde over de weg en op dat moment passeerde er een Landrover. De jonge bestuurder bedacht zich ging moment en stuurde zijn auto in de droge sloot. Nadat we met z’n allen de landrover uit de sloot hadden getrokken kon Kees
zonder kleerscheuren weer op zijn fiets springen, dankzij de heldendaad van de jongeman in de Landrover.
Wederom was de lunch goed en de locatie schitterend.
Het laatste gedeelte van de reis verliep zonder noemenswaardige problemen of je moet Jo opwerpen, die flink baalde dat hij zijn schepje was vergeten toen wij, als gevolg van een wegafsluiting, door het mooie witte zandbakzand reden.
Terug in Nuenen, na 207 kilometer afgelegd te hebben, bleek het hele dorp uitgelopen te zijn om ons luidkeels te kunnen ontvangen.
Na dit geweldige onthaal gingen de toeschouwers naar de kermis. Wij gingen naar Schafrath.
Zelden smaakte een pilsje zo lekker.
Alras gingen de verhalen rond. De organisatie werd gecomplimenteerd alsmede de mooie routes, de prachtige locatie en natuurlijk de voortreffelijke sfeer. De reis kon ieders goedkeuring wegdragen.
Kortom: Het was een zeer geslaagd topweekend!
Vincent Strijtveen
Lutzerath 2018
Door Johan Pullens
Met de editie van 2018 kwam ook aan einde aan 12 jaar Lutzerath, georganiseerd door Wim de Louw en Henri Maatje.
Om dat niet geruisloos voorbij te laten gaan hadden de andere deelnemers tevoren gevraagd of in de dorpen die we per fiets zouden passeren een kerstboom omhoog gehesen zou kunnen worden. Dit als dankbetuiging aan de organisatie voor alle mooie jaren Lutzerath.
Meiboom/kerstboom
Tevoren is een inzameling gehouden onder de deelnemers en van het verzamelde bedrag konden we niet alleen kerstbomen kopen, maar ook palen, zeg maar ‘boomstammen’ van soms wel 5 meter. Daarop kon de kerstboom vastgebonden worden zodat deze tot in de verre omtrek zichtbaar zou zijn.
Met blijdschap fietsen we van dorp naar dorp. Vaak zagen we deze al van verre liggen omdat een paal met kerstboom boven alles uitstak. Wim en Henri dachten in eerste instantie dat het zogenaamde ‘meibomen’ waren. Een traditie in de Eifel. Toen ze echter dichten bij de palen kwamen en zagen dat hun namen in het hout gekrast waren raakten ze toch licht geëmotioneerd.
Vrijdag 25 mei
Terug naar het fietsen. Wim stelde op vrijdag voor om een tocht van 105 km te fietsen. Het alternatief was een tocht van 75 km, maar “die is veel zwaarder”.
Natuurlijk dat advies volgend fietsen we vervolgens die afstand door de mooie ‘Vulkaan-eifel’.
Starten met een lange afdaling naar de Moezel, maar tevens beseffende dat uiteraard alles wat we afdaalden later weer geklommen moest worden.
Terug bij het hotel vervolgens het traditionele concept: Bier in wielerkleding – douchen – eten – samen gezellig naar sterke verhalen vertellen en aanhoren. De meesten van ons lagen vóór twaalven op een oor, uitgezonderd een paar vlegels die de bar weer moesten sluiten.
Zaterdag 26 mei
Door Jo Theunissen
Na het ontbijt om 9 uur vertrokken we met de groep voor een pittige rit van bijna 80 km. Daarin waren er allerlei lange beklimmingen in opgenomen. De eerste klim begon al in Bad Bertrich na ongeveer 10 km. Voelde me goed om meteen bij deze klim op los te gaan. Geen fijne klim, maar verbeterde wel mijn tijd ten opzichte van vorig jaar. Halverwege de rit in Alflen hadden we onze picknick. Wederom werden we weer in de watten gelegd door José en Wim. Na de pauze was het even rustig, maar na 10 km hadden we ook de lange klim van ruim 4 km richting Laubach. Vorig jaar gingen we deze per abuis naar beneden. Ook op deze klim kon ik goed versnellen in het begin en het tempo redelijk vasthouden.
Gaandeweg de dag werd het steeds warmer. In de ochtend was het nog 20 graden, maar halverwege de dag was het al ruim 28 graden. José en Wim hadden genoeg water ingeslagen, zodat we geregeld bij de auto onze bidons goed konden vullen. Bij de korte pauzes werd ook de Giro goed in de gaten gehouden. Hoe doet het onze Tom tegen de rest. Simon Yates gaat kennelijk goed door het ijs. Voor 10 km van het einde van de rit konden we toch niet meer wachten op een echt groot hersteldrankje op een terras. Een plaatselijk bier die kennelijk het percentage van deze rit weergaf, ging gemakkelijk naar binnen. Duurde wel even voor het geserveerd werd voor ons. Te danken aan het Reinheitsgebot uit 1516. Het slot van de rit liep dan ook voor mij dan minder. Gelukkig werd er ook “gemuetlich” gereden. Aangekomen op het terrein van het hotel werd er weer het nodige “Bitte ein Bit” weggewerkt.
Door René Geven
Eind mei stond de laatste editie van de jaarlijks Lutzerath reis op het programma. Ook dit jaar bood Hotel Maas ons onderdak.
Met een groep van 11 fietsers zouden we onder begeleiding van Wim en José, Lutzerath gaan (her)ontdekken. Daar er voor sommige nog meer bijzondere activiteiten op de fiets kalender 2018 staan werd bij deze laatste editie afgeweken van de gebruikelijke regels. Enkele namen (bekend bij de redactie) vonden het nodig om in totaal wat meer kilometers te rijden en besloten om met de auto naar Vaals te rijden en van daaruit naar Lutzerath te fietsen. Wat resulteerde in een prachtige fietstocht door de Eifel.
Eind van de middag was TCN in zijn geheel aanwezig in Lutzerath en met het zonnig weer, terug te vinden op het terras.
Op zaterdag werd de traditie van een gezamenlijk tocht in TCN tenue in ere gehouden. Ook de middag picknick, verzorgt door Wim en José, mocht zeker niet ontbreken. Op ca 10 kilometer voor het einde werd besloten om met de gehele groep toch nog maar even een terras aan te doen en een klein versnapering te nemen.
De voetballiefhebbers hebben zaterdagavond, in de rookruimte met open ramen, naar de Champignons finale Real Madrid-Liverpool gekeken (uitslag 3-1).
Zondag 27 mei
Door Jo Theunissen
Om 9.20 uur, zonnig en ruim 25 graden, vertrokken we terug richting Vaals. Frank had daar zijn auto op de Vaalserberg aan de “verkeerde kant” geparkeerd. Het begon meteen met een pittige klim van ruim 20%. Gaandeweg werden de klimmen minder zwaar en sloeg het weer om.
Bij de eerste pauze na 2 uur fietsen begon het flink te regenen. Even hebben we onderweg gestopt. Na deze korte pauze zijn we over regenachtige wegen richting Barack Michel verder gereden. In het bos constateerden we dat net van te voren plaatselijk had gesneeuwd en gehageld. Ook was het nevelig in het bos. Na het verlaten van het bos hebben we in het dorp Elsenborn nog even gepauzeerd. Vlak voor de afdaling richting Eupen begon sloeg het weer om. Het werd weer wat zonniger en het begon langzaam broeierig te worden. Om 16 uur kwamen we aan in Gemmenich. Frank had een supermooie rit door de Eifel via de Ardennen in elkaar gezet. Ruim 140 km in 5 uur gefietst. Dat was aardig. Om 17.30 uur kwamen we aan bij het strandbad Enode, waar de rest op ons zat te wachten.
2018 gaat (voorlopig) de boeken in als laatste Lutzerath reis.
Namens alle (oud)deelnemers bedanken we Wim en José voor de jarenlange inzet.
Lutzerath 2019?
Of het in 2019 weer Lutzerath wordt of een nieuwe bestemming is nog de vraag.
Dat laten we over aan de initiatiefnemers (namen niet bekend bij de redactie).
Klik hier voor de fotoreportage
Persoonlijke herinneringen aan 12 jaar Lutzerath.
Door Hans Jochems
Afgelopen mei van dit jaar werd voor de 12de en tevens laatste keer het meerdaags fietsweekend Lutzerath georganiseerd door de Henrie en Kitty Maatje en Wim en José de Louw.
Ik kan mij nog goed herinneren en dat moet dan 13 jaar geleden zijn geweest dat ik mij voor de allereerste keer had aangemeld voor een weekend Hammer bij Monschau. Een weekend waarbij deelnemers met de ATB en met de racefiets zich voor konden aanmelden. Uiteraard kenden deze weekenden al een veel langere historie met bezoeken aan o.a. Butgenbach.
Ben met eigen vervoer op vrijdagavond daar naar toe gereden omdat ik die dag nog een vergadering had in mijn werkende levensfase. Bij het ontbijt op zondagochtend werd door Martien van den Biggelaar bekend gemaakt dat deze editie de laatste was geweest die hij voor zijn rekening zou nemen. Heel spontaan werd door Henrie Maatje de toezegging gedaan dat hij de volgende editie zou gaan organiseren samen met een aantal anderen. Hij had ook al een bepaalde bestemming in gedachten. Dat was dus Lutzerath. Naar verluidt had hij het adres van hotel Maas van een wielermaat van Aan der Wielen uit Aerle-Rixtel. Die waren al jaren te gast bij Stefan Maas van het gelijknamige hotel in Lutzerath.
Tijdens de eerste editie van Lutzerath waren de ATB’ers nog present. Omdat ze hier toch minder uitdagend terrein vonden haakten ze helaas na de eerste keer al af zodat het een weekend werd voor alleen de leden op de racefiets. Die konden dan samen met de talloze motorrijders van allerlei motorclubs uit ons land de kamers in en rond het hotel bevolken. En ook het terras delen bij goed weer en vooral ook het cafégedeelte tot in de late uurtjes. En ook aan motorrijders zijn talloze hersteldrankjes besteed. Waarschijnlijk hadden ze daar de volgende morgen bij het aansnijden van de bochten net zoveel last van als onze deelnemers die iets te veel van die “gouden rakkers” achter de kiezen hadden.
Lutzerath ligt in Eifel en op ca. 20 kilometer van Cochem aan de Moezel. De sloot werd jarenlang bij diverse ritten betrokken om een aantal kilometers in te trappen als het echte werk zowel aan de Eifelkant en de Hünsruckkant werd aangedaan. De ene keer was een weekend een uitje van 3 dagen en soms 4 dagen als het gecombineerd kon worden met het Hemelvaart weekend. Altijd wel zoals ik mij kan herinneren met appelgebak met slagroom van José en/of Kitty en met koffie van het huis Maas. Omdat het weekend vrij vroeg in het voorjaar viel en de temperaturen in die regio sowieso gemiddeld wat lager zijn dan in onze eigen regio met wisselende weeromstandigheden: kou, regen en zonneschijn wisselden elkaar voortdurend af. De deelnemers met de nodige Lutzerath ervaring waren dan ook wat kleding altijd goed voorbereid en sommigen hadden zelfs hun wintertenue bij zich. Ook moeste je voorbereid zijn wanneer er in een weekend 1 mei viel. Dan deed je in de nacht van 30 april op 1 mei geen oog dicht. Als een soort traditie vanwege de 1 mei viering verbouwden de jeugd van het dorp alle vuilnis- en bloembakken onder oorverdovend lawaai.
Dat was de afgelopen twee jaar werd het weekend eind mei gepland en troffen we het geweldig met het weer. Het was ronduit warm te noemen en nooit tevoren hebben we zo lang op het terras kunnen zitten. Tot in de late uurtjes en zelfs daarna was er nog gespreksstof aan de bar. Ook hebben we deze laatste twee jaar ook meer dan anders kunnen genieten van de door José en Wim verzorgde lunches tijdens onze ritten. Ook dit jaar hebben we op grasveldjes of op bankjes aan de Moezel onder heel wat zonneschijn kunnen genieten van de belegde broodjes, rijstpuddinkjes en diverse drankjes.
Van jaar tot jaar verschilde de groepssamenstelling alhoewel er een kleine kern was van mensen die je wat vaker tegenkwam. Naar ik heb gehoord is er al iemand die het initiatief wil voortzetten. Hopelijk horen we daar binnenkort meer over.
Bij deze wil ik namens alle leden, die een of meer weekenden hebben meegemaakt, de organisatoren, Henrie (gele rakker), Kitty (handen in de beugels bij het afdalen), Wim (onvervalste GPS coördinatie en bewegwijzeraar) en José (super cateraar) hartelijk bedanken voor hun jarenlange inzet om deze weekenden tot onvergetelijke herinneringen (ook voor degenen die het best moeilijk hadden) te hebben gemaakt.
Benidorm 6 t/m 15 april 2018. (1e verslag)
Door Harrie van den Boogaard.
Op zaterdagmiddag na een etmaal “bussen”, arriveerden we in ons hotel in Benidorm. De temperatuur viel wat tegen, te meer toen men hoorde dat het in Nederland warmer was, dan in Spanje! Na het toewijzen van de kamers en het in orde maken van de fietsen, werd er rond 16.30 u gestart voor een eerste kennismaking met het achterland.
Na de eerste kilometers werd het al snel erg pittig klimmen en hierdoor raakten enkele renners achterop! Deze groep keerde ook sneller terug naar het hotel. Ook in de overgebleven groep vonden enkele fietsers het klimwerk nogal zwaar. Na een kleine 40 km. waren de meesten weer terug bij het hotel om na een pilsje en een frisse douche aan te sluiten voor het avondeten.
De volgende dag, zondag 8 april, werden er 3 groepen gevormd, waarbij opviel dat groep 3 nogal wat deelnemers telde. Dat was de groep die koos voor de kortste afstand, maar die toch een parcours aflegde met fikse beklimmingen. Zo nu en dan werd er zuinig rondgekeken en ook werd er hier en daar eens flink gevloekt! Er volgden zelfs beklimmingen waar diverse fietsers ervoor kozen om hele stukken te voet te doen.
Opvallend was dat op de maandag een paar fietsers er voor kozen die dag niet te fietsen of er zelf op uit trokken met een eigen gekozen gemakkelijkere route. Ook de volgende dagen zag je steeds meer mensen niet de fiets pakken, maar voor een ander vervoermiddel kiezen.
Ik schrijf dit stuk, zoals aan de groep beloofd, omdat voor steeds meer mensen het fietsen rond Benidorm om wat voor redenen dan ook te zwaar wordt. En waardoor de animo om mee te gaan vermindert. Menigeen vraagt zich dan ook af of er nagedacht kan worden over een andere locatie in Spanje waar ook door de mindere klimmers vlakkere parcoursen gereden kunnen worden. Het zal het aantal deelnemers doen toenemen en de fietsvreugde enorm verhogen.
Een aanzienlijke groep fietsers zal het fijn vinden als de organisatie dit als aandachtspunt wil meenemen en de groep hiervan op de hoogte houdt!
Reis- en vakantieverslag van de Spanjereis Benidorm 2018. (2e verslag)
Door Jo Theunissen
Vrijdag 06 april 2018
Om 10.30 uur aangekomen op de parkeerplaats van een plaatselijke voetbalclubje van Nuenen. Zie dat het snel en goed verloopt het plaatsen van dozen in de aanhangwagen. Vreemd is dat de aanhangwagen met een oranje band om het midden ervan wordt geklemd. Zie foto.
Daartussen een stukje piepschuim ter versteviging. Hopelijk houdt dit de gehele rit van bijna 2.000 km. Om 11.10 uur vertrekken we dan uiteindelijk. Eerst richting Maarheeze. Daar stappen nog een paar verdwaalde gasten in. Laatsten werden in Maastricht opgepikt. Het is een zonnige dag. Echter de thermometer wees maar 8 graden aan. Gedurende rit die nogal rustig verloopt ten opzichte van vorig jaar heb ik me vooral op een thriller geconcentreerd die net uitgegeven werd. De rit verliep goed en we hadden weinig last van files.
Zaterdag 07 april 2018
Om 12.10 uur kwamen we in ons hotel. Iets eerder dan vorig jaar. Wonderbaarlijk dat het oranje lint met het piepschuim het gehele rit had gehouden. Mooi op z’n plekje.
Eerst werden de fietsen uit de doos gehaald en weer in elkaar gezet. Dat ging snel en prima. Om 3 uur konden we naar onze kamers met onze spullen en fietsen, zodat we al om half vier een zogenaamde gemeenschappelijke rit konden maken. Nu zaten we op de tweede verdieping in tegenstelling tot vorig jaar op de 14e. Je merkte meteen dat dit veel beter was om de fietsen te sjouwen in het hotel. Goed geregeld door de organisatie. Schappo! Een rondje richting Finestrat. Het ging al namelijk in het begin al goed fout. Er ontstonden uiteindelijk drie groepen. Zat kennelijk in de groep die de kortste afstand had afgelegd op deze dag. Nog geen 40 km ofwel een kleuterritje.
Het was duidelijk dat de meesten na het avondeten het kort hielden. Ze zochten net als ik de kamer om te slapen. De busreis was lang en vermoeiend.
Zondag 08 april 2018
Om half tien werd er een groepsfoto gemaakt. Deze moest ik helaas missen. Moest namelijk terug naar het hotel om de helm op te halen. Hierna startte ik met de groep van Frank voor een rit van bijna 95 km met ruim 2000 hoogtemeters. Het was fris voor mij op deze dag. Namelijk 18 graden. Het was een bewolkte dag.
Bij de eerste pauzeplaats in Gaudalest komt er een vrouw naar onze tafel. Ze zag aan ons tenue dat we uit Nuenen kwamen. Ze woont namelijk ook in Nuenen en maakte tot slot een groepsfoto die ze direct naar haar familieleden verstuurde.
Bij de tweede pauzeplaats werden we verrast dat het gebruikelijke café bezet was door andere renners. We weken uit naar een ander restaurant en kregen hiervoor de rekening gepresenteerd. We bestelden salade, tonijn en wat cola. Na afloop moesten we elk € 14,50 afrekenen. Ongekend hoog voor Spaanse begrippen.
Bij terugkomst begon het een beetje te regenen.
Na het douchen en omkleden ben ik met mijn kamergenoot Han naar het Belgisch café gegaan om de laatste 40 km van Parijs-Roubaix gade te slaan. Het zat goed vol met leden van TC Nuenen. Spannende wedstrijd, echter achteraf wordt dit monument overschaduwd door een dodelijk ongeluk van een Belgische renner.
Maandag 09 april 2018
Vandaag reed ik weer met Frank mee. Een groepje van zes. Dezelfde figuren als gisteren. Op het programma stond een ritje van 100 km richting het noorden. Er kwam halverwege de rit nog een lusje bij. Het werd uiteindelijk ruim 120 km met bijna 2700 hoogtemeters. Op de terugweg, vlak voor de plaats Tarbena lag duidelijk een vervelende lange en zware klim met percentages tussen 10-15 %. Na deze beklimming zat ik er zo goed als doorheen. Toen moest er nog 40 km worden gefietst. Na La Nucia ging het gelukkig hoofdzakelijk bergaf, zodat ik weer goed kon aanhaken bij de groep. Bovendien stond er vandaag veel wind. Af en toe zelfs met windstoten.
Dinsdag 10 april 2018
Vandaag ging ik met de groep van Theo mee. Had op deze dag een rustig ritje gepland en dat kwam ook uit. Gezellig en lekker gefreewheeld heb ik deze dag. Het was een zonnige dag. Het ritje was 70 km.
Onderweg naar de tweede pauzeplaats werd het wegdek op een helft geasfalteerd. Dat merkte je goed. We moesten na deze passage en wel twee keer de banden van allerlei steentjes verwijderen, die zich met de teer op de band hadden geplakt. Gelukkig en frappant werd er geen lekke band gereden. Na de tweede pauzeplaats had Theo een mooie binnenweg gevonden die langs het stuwmeer ging. We passeerden ook een tweetal tunnels.
Woensdag 11 april 2018
Deze dag heb ik bewust een rustdag gehouden. Geen fiets. Het was koud. Het was hooguit 14 graden. Vandaag lekker verder de thriller gelezen.
Donderdag 12 april 2018
Vandaag weer een ritje met de groep van Frank gedaan. Het was weer een rit van ruim 100 km en meer dan 2000 hoogtemeters. Weer moeten afzien. Op de eerste beklimming van Sa Creueta van 780 meter stond er veel wind. Vorig jaar heb ik deze heuvel niet gereden. Ook was deze beklimming vrij zwaar. Zie foto.
Er zaten pieken in van 15%. Niet bepaald goed voor mijn trainingsopbouw. Rit ging langs het militair complex en lag op ruim 1.000 m hoogte.
Vrijdag 13 april 2018
Laatste rit in Benidorm. Vandaag een relatief vlak ritje richting Calpe met 4 man. Namelijk Frank, Rene, Kees en ik. Het was erna vrij rustig op de hoofdweg. In Calpe maakten we onze eerste pauze. Het was rustig op het strand. Het was gewoonweg koud. Hooguit 15 graden was het op deze dag. Na Calpe maakte Frank, onze wegkapitein een afslag richting de mooie woonwijken op de heuvels rondom het strand. Dat hadden we geweten. De helling was zeer lang. Ruim 3 km en percentages van rond 20%. Leek wel de Redoute in het kwadraat. De meesten hadden het na deze beklimming ook wel gehad. In Benissa gingen we dan goed eten. Op de terugweg in Albir nog een Belgisch biertje als afsluiting gepakt.
‘s avonds hebben we nog een gezamenlijke feestbijeenkomst in een café gehad. Voor mijn gevoel was het te druk in die kleine ruimte. Voor mijn gevoel kon men mekaar niet meer goed verstaan. De meesten hadden er kennelijk geen last van. Zag wel op de tv dat het in Sierra Nevada nog behoorlijk sneeuwde. Kon opmaken dat het vrij uitzonderlijk was van deze tijd van het jaar daar. Om 11 uur was ik weer terug in het hotel om mijn nachtrust te pakken.
Zaterdag 14 april 2018
Deze dag stond in het teken voor het gereedmaken van de terugreis. Fietsen weer in de dozen verpakken en koffers inpakken. Om 3 uur werd er vanuit Benidorm vertrokken. Na een goede rit komen we al om 1 uur de volgende dag in Nuenen aan. Mooi op tijd om nog de volgende klassieker Amstel Gold Race op het scherm te zien.
Met sportieve groet,
Jo.
Benidorm 2018. (3e verslag)
Wat een mooi begin van het nog prille wielerseizoen: een weekje fietsen in de omgeving van Benidorm.
Via Hans Jochems was ik geïnformeerd over de jaarlijkse fietsweek naar Benidorm van TC Nuenen en hij had me uitgenodigd om een keertje aan deze week deel te nemen als ik daarin geïnteresseerd was. Nou dat was ik wel.
Een beetje onwennig en als “vreemde” kwam ik op vrijdag 6 april om 10.30u aan op de parkeerplaats van RKSV Nuenen alwaar de bus van Solmar mét aanhanger al klaar stonden.
Een aantal mannen was al ijverig bezig met het inladen van de fietsen die keurig in dozen waren verpakt en dat alles verliep heel vlot.
Voor mij was het een heel avontuur en niet op zijn minst omdat ik nog nooit zo`n lange busreis had ondernomen: hoe kom je je tijd door? hoe maak je kennis met mensen in een bus waar ieder zijn eigen toegewezen plaats heeft en iedereen elkaar al kent behalve mij?
Nou ik kan je verzekeren dat viel reuze mee en ik heb er een hele mooie week mogen beleven.
Ons verblijf in hotel Poseidon Palace was meer dan voortreffelijk.
Op zaterdagmiddag rond de klok van 14.00u kwamen we in het hotel aan en werden meteen de fietsen uitgepakt en gemonteerd want om 16.00u was de eerste rit al gepland.
Een mooie rit naar Finestrat de eerste 45 km en dat is dan natuurlijk een beetje aftasten hoe dat zal gaan maar al snel kwam ik er achter in welk groepje ik het beste mee kon.
Elke dag waren er drie groepen waarin je kon vertrekken; ik ben dagelijks met de groep van Theo Baudoin mee geweest.
Mooie ritten hebben we gefietst naar o.a. Guadelest, Parcent, Sella, Relleu, la Nucia, Altea, Calp enz. Boomgaarden vol met sinaasappels en citroenen.
Prachtige bloemen en de bermen langs de weg vol met mimosa; een super mooie ervaring.
Ook een week zonder ongelukken ( op één valpartijtje van Mario na) en slechts één lekke band is wel uitzonderlijk te noemen.
Maar bovenal was de gezelligheid in de groep wat me bij zal blijven en ik had het gevoel dat ik er wel bijpaste en we hebben mooie verhalen kunnen vertellen soms over “niks” en soms met meer diepgang en inhoud.
Het wielerlatijn is ook bij jullie club niet vreemd en de verhalen werden al naar gelang de avond vorderde steeds sterker en ook luider.
Namen ga ik niet noemen maar met sommige mensen heb ik heel fijne en gezellige dagen beleefd en genoten van de omgeving waarbij we ook de tijd namen om mooie foto’s te nemen en te genieten van de mooie omgeving.
Wanneer er volgend jaar weer een reis georganiseerd wordt houd ik me aanbevolen om weer deel te kunnen nemen want het is zeker wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
Graag wil ik iedereen bedanken voor de gezelligheid en de mooie momenten met herinneringen aan deze week en wie weet tot een volgende keer.
Een sportieve groet,
Jan Joosten.
