Damesweekend TCN 25 en 26 juni 2016
Door Monique van Bladel
Dit jaar nam ik voor de 1e keer deel aan het jaarlijkse damesweekend van onze toerclub. Aan mij als nieuweling dan ook de schone taak om verslag te doen van deze 2 twee fantastische dagen. De organisatie dit jaar was in handen van Corry van Kuringen, Annette Hendriks en Anja van de Sande. Fietsroute en locatie waren tot het laatste moment geheim gebleven. De enige informatie in de laatste mail die we kregen was dat de fietstocht zou leiden door duinen, dijken en dalen, pittige klimmen en vals plat, van alles wat dus.
Zaterdagochtend om 8.30 uur werd verzameld in Gerwen bij Corry en Hans. Na een lekker bakje koffie en de 1e groepsfoto kregen we de 1e knooppunten route. Toen we vertrokken was het heerlijk fietsweer en enthousiast begonnen we aan de tocht. Anja kon helaas wegens een blessure niet mee fietsen maar daardoor was ze wel onze chauffeur in de auto met alle spullen. Door de prachtige natuur fietsten we richting den Bosch met de 1e koffiestop bij van Orrikes theehuisje in Den Dungen. Wat een gezellig plekje met een hele lieve gastvrouw, lekkere koffie en overheerlijke zelf gebakken appeltaart. Marion werd helemaal enthousiast van de originele vogelhuisjes aan de muur. We vervolgden onze tocht, fietsten midden door het centrum van den Bosch richting Heusden en Wijk aan Aalburg. Bij laatst genoemde plaats en uitzicht over de Maas werden we verrast door een prachtig gedekte picknicktafel. Dankzij Anja, Annette en Corry genoten we van een overheerlijke lunch op een idyllisch plekje langs het water. Pastasalades, broodjes, sapjes, koffie, thee en nog veel meer lekkers. Een lunch bij restaurant de Lindehof kan niet lekkerder zijn. Tijdens het eten voelden we helaas wel de eerste lichte regendruppeltjes en toen we onze fietstocht vervolgden gingen deze druppeltjes over in lichte miezer. Het mocht de pret niet drukken en we genoten volop van de prachtige route die richting Andel langs de Maas richting Woudrichem en Sleeuwijk ging. In Sleeuwijk begon het wat harder te regenen maar gelukkig was het tijd voor een stop bij ‘theetuin binnen en buiten’. We waren inmiddels aardig vies en nat en pasten niet helemaal bij de keurig geklede dames die binnen van een high tea genoten. Daarom kozen we maar voor een gezellig plekje buiten onder het afdak. Precies op tijd want de miezer veranderde net in een enorme plensbui. Toen we weer verder gingen was het met de ergste regen al weer gedaan en het laatste stuk van de heen route bracht ons in Werkendam. Daar namen we het pontje naar Zuid-Holland en kwamen we terecht in de Hollandse Biesbos bij Dordrecht. Geweldig toch dat als je ’s morgens opstaat, je echt niet beseft dat je een kleine 10 uurtjes later met de fiets in Dordrecht zou arriveren. We hadden maar liefst 112 kilometer gefietst toen we aankwamen bij Stay Okay. Daar werden we met open armen ontvangen door Anja die zo lief was geweest om alle bagage al boven te brengen en zelfs de bedden al opgemaakt had. De kamers werden verdeeld en toen iedereen heerlijk had gedoucht was het tijd voor een borrel op de kamer van Anja en Corry. Ook daar had deze voortreffelijke organisatie alweer voor gezorgd. Een fruitig wijntje en een lekker hapje hadden we zeker verdiend. De zon was inmiddels weer gaan schijnen zodat we buiten konden gaan zitten op het terras van het hostel dat prachtig lag direct aan de Biesbos. Gezellig buiten geborreld, gegeten en gekletst, niet zo heel moeilijk voor 9 dames bij elkaar. Geen wonder dat we door al dat gekakel geen bever hebben kunnen ontdekken tijdens de beverwandeling die we na het eten zijn gaan lopen.
Daarna nog hartelijk gelachen bij een spelletje en na een laatste afzakkertje werd het rond middernacht tijd om onze bedjes op te zoeken. De volgende ochtend zouden we namelijk rond half 9 beginnen aan de terugweg. Slapen is na zo’n fietsdag geen probleem en op mijn kamer was iedereen binnen 5 minuten in diepe rust. Na genoten te hebben van een overheerlijk ontbijt en het klaarmaken van een lunchpakket voor onderweg begonnen we vol goede moed aan de terugweg. Jammer genoeg waren de weergoden niet goed gezind en al op het pontje vielen de eerste druppels uit de hemel. Toen we even later over de dijk fietsten kregen we een enorme plensbui over ons heen. Helaas geen enkele gelegenheid om te schuilen, nat worden was de enige optie. De wind in de rug was gelukkig nog wel één voordeel. Vies en doorweekt kwamen we aan bij restaurant de Koppelpaarden in Dussen en ondanks onze smerige kleding werden we hartelijk ontvangen door de eigenaar en dronken we een kop heerlijke warme koffie. Inmiddels onweer, hagel en donkere lucht. “Wat zullen we doen als het weer zo blijft”? Er werden wat mannen in Nuenen gebeld of ze stand-by wilden staan om ons op te halen. Onze volgende stop zou bij de Drunenseduinen zijn en afhankelijk van het weer zouden we daar beslissen voor laten ophalen of doorfietsen naar Nuenen. Aangekomen bij de Rustende jager in Drunen konden we een beetje opdrogen (lange leve de handdoekblazer op het toilet) en aten we een lekker kopje soep. Toen de lucht blauwer werd en de eerste zonnestralen zich weer voorzichtig lieten zien waren we het er snel over eens: “doorfietsen naar de Schafrath”! De laatste 50 kilometer fietsten we in de zon naar huis waardoor we het slechte weer wat we hadden gehad heel snel vergeten waren. Bij de Stroom in Spoordonk (een aanrader om tijdens een fietstocht eens te stoppen) maakten we een laatste stop om vervolgens tegen de klok van half 7 bij de Schafrath te arriveren. Daar was het terras al gevuld met Anja, een groot aantal van onze mannen en de mountainbikers die net terug waren uit Monschau. Tijd voor een borrel en bitterballen! We waren nog geen 10 minuten in Nuenen toen de hemel weer openbrak. In de stromende regen arriveerden de Zeeland fietsers na hun oefentocht ook nog op het terras. ToerClub Nuenen was weer goed vertegenwoordigd bij de Schafrath. Onder het genot van een drankje werden verhalen verteld en ervaringen uitgewisseld. Ik heb ondanks het af en toe slechte weer enorm genoten van deze prachtige fietstocht en het leuke gezelschap. Toen ik de volgende dag op mijn werk vertelde van mijn mooie weekend waarin ik 220 kilometer had gefietst werd ik door collega’s aangekeken alsof ik gek ben. “Wie gaat er nou met zo’n weer voor z’n lol helemaal naar Dordrecht fietsen”? Wij dus, omdat wij weten hoe bijzonder en mooi het is om Nederland op de fietst te verkennen en te beleven. Corry, Anja, Annette, Marianne, Monique, Monique (1/3 van ons gezelschap bestond uit Monique-en), Marion en Ine, super bedankt voor dit gezellige weekend en natuurlijk de organisatie helemaal bedankt voor het regelen van deze voortreffelijke dagen. Het was in één woord geweldig. Ik kan het alle vrouwen van onze toerclub aanbevelen om mee te gaan, volgend jaar ben ik weer van de partij!
Begin Damesgroep
In het jaar 2000 telde TCN ongeveer 150 leden waarvan een tiental dames. Deze wilde als groep de weg op, op dezelfde tijden zoals die voor TCN gelden. Het damesgroepje wilde graag mooie tochten fietsen in een eigen tempo met wat extra aandacht voor gezelligheid.
Van l.n.r. de twee initiatiefmemers Joke van Gestel en José van Hees met daarnaast Truus Wouters en Kitty Maatje.
In maart 2000 werd er gestart op de vaste tijden vanaf de kiosk. Ook heren mochten mee zo liet men via het clubblad weten.
Deze moesten wel aan de volgende criteria voldoen.
a. Je dient plasstops te aanvaarden.
b. Om kunnen gaan met stemmingswisselingen.
c. Onderbrekingen voor de koffie prettig vinden.
d. Op de hoogte zijn van de laatste nieuwtjes en deze willen uitwisselen.
e. Liefst in het bezit zijn van bandenplakdiploma.
f. Gewoon een aardige vent zijn.
g. Strak in het vel zitten.
Voldeed je als man aan bovenstaande creteria, had je een flexibele instelling en was je bereid om in teamverband te werken mocht je mee.
